Dingo to pochodzący z rodziny psowatych drapieżnik lądowy żyjący w Australii. Jest podobny do psa domowego, jednak w przeciwieństwie do niego nie potrafi szczekać a jego czaszka jest bardziej spłaszczona. Do tej pory pochodzenie ewolucyjne dingo było nie do końca jasne, jednak najnowsze badania genetyczne wskazują, że pochodzi prawdopodobnie od dzikiego psa, a nie gatunku udomowionego, jak sądzono do tej pory.

Dingo – pochodzenie ewolucyjne

Australijskie Dino wyglądem przypominają psa, a konkretnie – zwykłego kundelka. Do tej pory sądzono, że przybył na kontynent 5 000 – 8 500 lat i temu i jest po prostu trudniejszą do oswojenia odmianą psa domowego. Jednak najnowsze badania genetyczne wskazują na to, że geny dingo klasyfikują się gdzieś pomiędzy wilkiem a psem. Badanie polegało na analizie genomu dingo pustynnego, a następnie porównanie zestawu genów z pięcioma rasami psów domowych oraz wilka grenlandzkiego. W zespole naukowców znalazło się 26 badaczy z 10 krajów.

Co ciekawe, wyniki badań genetycznych wykazały, że genom dingo znacznie różni się od genomu ras takich jak bokser, wyżeł, labrador i owczarek niemiecki. Przy czym jednocześnie wykazano, że największe podobieństwo w genomie dingo występuje między owczarkiem niemieckim. Biorąc pod uwagę ogólne podobieństwo genetyczne, australijskim drapieżnikom bliżej jest do psów domowych niż wilków, z zaznaczeniem, że pozycja ewolucyjna dingo leży gdzieś pomiędzy nimi.

Różnice w metabolizmie

W badaniach analizowano również różnice między metabolizmem dingo a metabolizmem ras domowych psów. Badania przeprowadzono na rasie owczarków niemieckich. Analiza żywieniowa wykazała, że psy dingo, podobnie jak wilki, posiadają jedną kopię genów odpowiedzialnych za wytwarzanie amylazy trzustkowej. Dla porównania – owczarki niemieckie posiadają osiem kopii tego genów.

Dyskusja naukowa na temat ewolucyjnego pochodzenia dingo nadal trwa. Chociaż po najnowszych wynikach badań genetycznych sytuacja wydaje się być nieco jaśniejsza naukowcy nadal poszukują jednoznacznej odpowiedzi.